Gisteren werden na schooltijd in Herk-de-Stad een meisje en een jongen aangevallen door allochtone jongeren. Het meisje kwam ervan af met de schrik en een ontwrichte schouder, de jongen werd achterbaks neergeslagen en in het gezicht geschopt. Hij werd voor een spoedoperatie naar UZ Leuven gebracht: kaak gebroken, enkele tanden uit en neus en oogkas beschadigd. Aanleiding was een banale onenigheid, waarop de allochtonen in een groepschat de aanval afspraken en die nadien ook daadwerkelijk uitvoerden.
Het systematisch allochtoon geweld tegen Vlaamse kinderen en jongeren beperkt zich dus duidelijk niet langer tot de grotere steden maar breidt zich met de verspreiding van de “diversiteit” nu ook uit tot de kleinere gemeenten en het platteland. Eens te meer moeten we als Vlaams Belang vaststellen dat onze jongeren het slachtoffer zijn van het decennia lang falende beleid inzake migratie en integratie.
Uiteraard zijn nu - buiten de daders zelf - alle verantwoordelijken eens te meer “geschokt” en willen ze dat liefst zo sereen en vooral discreet mogelijk oplossen, alsof er na de feiten nog een oplossing mogelijk zou zijn.
Voor beleidsmensen en opiniemakers die zich afvragen hoe hiermee om te gaan, hebben we een handige tip: stel je gewoon voor dat bijvoorbeeld Dries Van
Langenhove en enkele jongens van Schild & Vrienden in een
chatgroep zouden afgesproken hebben een allochtone jongen en meisje in
elkaar te slaan en dat ze dat dan op die gewetenloze manier zouden
hebben gedaan.
Politici, stel je voor welke maatregelen je dan zou
nemen. Media, stel je voor hoelang en hoe je daarover zou berichten. Justitie, stel je voor welke strafmaat je daarvoor zou opleggen.
En doe dan verdorie hetzelfde voor dat allochtoon krapuul. Iedereen
gelijk voor de wet.
Als je dit als machtspartij niet wil, durft of kan, ga dan uit de weg en laat ons tenminste jullie monumentale rotzooi opkuisen. Iemand moet het immers doen, anders rollen we “vollebak Vooruit” de multiculturele hel in en wordt onze maatschappij helemaal onleefbaar.
Ondertussen leven we mee met de slachtoffers en hun familie en hopen we dat beide jongeren uiteindelijk helemaal herstellen, zowel fysiek als psychisch. Dit hadden ook jouw of mijn kinderen kunnen zijn.